«Εδώ και καιρό το αρνείσαι, Αξλ, το ξέρω. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να το ξανασκεφτείς. Πρέπει να κάνουμε ένα ταξίδι, χωρίς καμία αναβολή...»
Σ' ένα απομονωμένο χωριό στην Αγγλία, την εποχή των θρύλων, λίγο μετά τον θάνατο του βασιλιά Αρθούρου, ζει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Βρετανών, ο Αξλ και η Μπέατρις. Οι αναμνήσεις τους είναι θολές, όπως και όλων των κατοίκων, λόγω μιας μυστηριώδους ομίχλης που προκαλεί ένα είδος φθοράς. Παρά την αρρώστια της Μπέατρις, το ζευγάρι αποφασίζει να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού του με σκοπό να ταξιδέψει μακριά και να βρει τον γιο του, που έχει να δει εδώ και χρόνια.
Άλλοτε άγριο και άλλοτε συγκινητικό, το καινούργιο μυθιστόρημα του Ισιγκούρο είναι ένα παραμύθι για τις χαμένες μνήμες, την αγάπη, την εκδίκηση και τον πόλεμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Από τις πρώτες κιόλας αράδες αυτού του αρμονικά συγκερασμένου βιβλίου μεταφερόμαστε στη μεσαιωνική Βρετανία.
Οι Σάξονες και οι Βρετανοί, μετά από σκληρούς αγώνες, δείχνουν ότι, αντί ποταμούς αιμάτων και θανατηφόρων μονομαχιών, προτιμούν επιτέλους, επιφανειακά έστω, να συνυπάρχουν. Ο Βασιλιάς Αρθούρος και ο Μάγος Μέρλιν, ως γεννήτορες μύθων αλλά και ολοστρόγγυλων αληθειών, μπαινοβγαίνουν με χαρακτηριστική άνεση σε αρκετά κεφάλαια του βιβλίου, συνιστώντας βασικούς δείκτες αναφορών. Ο ιπποτισμός, αυτή η αρχετυπική ευρωπαϊκή κλίση, παραμένει σταθερά στην υπηρεσία του Αγαθού. Οι δε πείσμονες βέβηλοι, αν δεν τιμωρηθούν μετά την διάπραξη των αδικημάτων τους, θα τιμωρηθούν ασφαλώς από τον Παντοδύναμο κάποτε. Η τρέλα, εννοείται, δεν είναι πάντα αυτό που δείχνει: ενδεχομένως να είναι το άλλο πρόσωπο της Αρετής. Ο φυσικός διάκοσμος δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την αβέβαιη νίκη της θεολογίας απέναντι στο Κακό. Πρόκειται κοντολογίς για εμφανή απότιση φόρου τιμής τόσο στον Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα, όσο και στον Σερ Γουόλτερ Σκοτ. Ο αφηγητής δεν ξεχνάει, επίσης, να κλείσει το μάτι, με πρόδηλο νόημα, και στο σύγχρονό μας Ουμπέρτο Έκο. Τα έργα άλλωστε των εν λόγω συγκαταλέγονται στα προσφιλέστερα αναγνώσματα του Καζούο Ισιγκούρο, ο οποίος έχει ήδη τιμηθεί, ως γνωστόν προ πολλού, με το Βραβείο Booker για το άρτιο μυθιστόρημά του Απομεινάρια μιας μέρας. [...] Πανταχού παρόντα σκανταλιάρικα ξωτικά, φασματικές συγγενείς της βιβλικής Λίλιθ, φιλότιμοι χριστιανοί, υδρόβια καλικαντζαράκια, άφθονα πουλιά σαρκοβόρα, τα οποία ανακαλούν αμέσως τις ημέτερες Στυμφαλίδες όρνιθες, και βεβαίως το απαραίτητο ερωτικό ζευγάρι, ο υπέργηρος αλλά ακμαίος Ρωμαίος, που εδώ ονομάζεται Αξλ και η συνομήλικη του Ιουλιέτα, για την περίσταση Μπέατρις. ...